[Een ontmoeting.]

“Mag ik mijn hand op uw borst leggen?”
Als openingszin kon het alvast wel tellen…
“Dat hangt er vanaf,” antwoordde ik maar. “De linker of de rechter?”
Ge twijfelde.
“Waarom twijfelt ge?” vroeg ik.
“Wel, kijk… Het hangt een beetje af van de hand die ge wilt dat ik gebruik: kiest ge mijn linker, dan ga ik voor uw rechterborst. En omgekeerd, uiteraard.”
Dat klonk nog wel redelijk, dus ik zei:
“Aha. En waar wilt ge dat ik intussen met mijn handen blijf? Nu niet dat ik van plan was om mijn handen op mijn eigen borsten te leggen, maar toch…”
“Euhm… gij zoudt dan bijvoorbeeld een hand op mijnen derrière kunnen leggen of zo. Ik weet nie…”

Dit was niet alleen de meest originele openingszin waarmee iemand mij ooit had overvallen– nu ja, eigenlijk was het een vraag –, het was ook nog eens het vreemdste Eerste Gesprek van mijn leven – en ik kan u zeggen: ik heb er al een pák achter de rug.

Ik koos uiteindelijk voor uw rechterhand en gij plantte ze vakkundig op mijn linkerborst. Stuntelig legde ik daarop mijn eigen rechterhand op uwen derrière. Zo stonden wij daar dan.
Op den achtergrond zong Conor Oberst net de legendarische woorden: “this is the first day of my life, I’m glad I didn’t die before I met you”, maar wij waren te druk bezig met in elkaars ogen te staren en onszelf in de ander te verliezen om dat op te merken…

[Ik heb met u gedanst.]

Ik heb met u gedanst.
Nie stiekem zoals in het liedje (en ik wéét dat ge het leuk vondt), maar voor de ogen van heel de wereld.
En heel efkens leek het of gans die wereld aan onze voeten lag.

Dansen is nooit echt mijn ding geweest, maar met u gaat het vanzelf. Meer nog: met u ben ik een ster op de dansvloer. De BV’s van de VTM kunnen een puntje zuigen aan mijn danskwaliteiten in uw gezelschap. Als wij dansen, en gij drukt uw lichaam tegen het mijne, dan spat de sensualiteit in vonken van ons af (en ik zie voor mij hoe wij zonder kleren op dezelfde manier het beste van onszelf geven. Er gaat niets boven onze naakte lichamen die zich in elkaar verstrengeld laten leiden door de muziek).

Ik heb met u gedanst, op lelijke en mooie liedjes.
Ik heb met u gedanst terwijl de koorts mij naar het hoofd steeg. Ik heb met u gedanst hoewel de honger mij verscheurde. Ik heb met u gedanst, ondanks uw onvermogen om mijn dorst te lessen.

Ik heb met u gedanst alsof mijn leven ervan afhing.

Maar de wereld kan soms mijlenver weg lijken, en mooie liedjes en hun dansjes… duren niet altijd even lang.

[Lege bron.]

Soms komt de inspiratie maar half... of zelfs nie.
Dan sprokkelen wij ideeën en stelen wij "real life" zinnen tot er weer schrijfsels uit onze pennen vloeien.
Maar dat kan efkens duren.

Wat ik maar zeggen wil:
I'll be back. Al weet ik niet hoe snel...