[Uw lippen.]
Uw lippen.
Ze zouden uw lippen niet zijn als ze niet zo zacht, zo teder, zo vol, zo veel, zo… alles waren waarnaar ik ooit in lippen heb verlangd.
Uw lippen.
Ze voeren mij naar plaatsen die ik nooit eerder heb gezien.
En ondertussen word ik omringd, verlamd, gehypnotiseerd door een bedwelmende geur die enkel de uwe kan zijn.
Uw lippen.
Ze doen de mijne tintelen van extase, nog lang nadat ze de uwe daadwerkelijk raken.
Uw lippen.
Als god bestond, had hij er miljoenen jaren aan gewerkt om de uwe te boetseren.
Nochtans…
Als uw lippen úw lippen niet waren, dan zou ik ze niet kussen.
Dan zou ik de uwe willen kussen want geen lippen kunnen ooit beter op de mijne passen, dan die van u.
Omdat gij zoveel gij zijt, als ik ik.
En wij nog meer wij, dan wij ooit al eerder zijn geweest.
En omdat onze lippen - als god bestond - gemaakt waren uit hetzelfde stukske klei, zo perfect geboetseerd dat wanneer ze elkaar raken, de wereld efkens stilstaat en alles op z'n plek valt.
Ik kus u in gedachten.
10 opmerkingen:
opmerkelijke tekst. Een mooie gedachtengang en een getuigenis van verlangen.
je zou er een geweldig gedicht kunnen van maken door ritme/kadans in de tekst te steken.
Je zou het ook visueel aantrekkelijker kunnen maken om het te lezen.
Geef elke regel eenzelfde aantal lettergrepen en het wordt muziek..
goed bedoelde commentaar
een lezer
Ik wou dat ge wat meer schreef...
Ja, nu is het wel echt al héél lang geleden dat ge nog iets schreef...
Beste Marjolein, ik heb zojuist een gedicht geschreven dat een paar gelijkenissen vertoont met deze tekst. Het spijt me voor de toevallige samenloop, ik heb u pas ontdekt toen het gedicht er al opstond. Hopelijk vind u het niet vervelend!
Wel heel mooi, hoe je schrijft, toonvast daar hou ik van.
Dit is echt zooo prachtig. Het raakt mij en, in gedachten kan ik jouw woorden zo aan de ene speciale wijden, dat zijn namelijk van die lippen....
Wilde het toch nog even aan je kwijt. Wat een schoonheid van woorden..
Liefs
Oh wauw...
Ik ben verliefd op uw teksten.
Laat dit eveneens een subtiele oproep zijn van mij om terug teksten te schrijven/posten :(
Nu vraag ik me heel hard af wie die laatste "Anoniem" wel mag zijn. ;)
Ik weet dat ik nog moet schrijven, maar het lukt me precies gewoon niet meer.
Maar wie weet... I might come back! :)
Ik vind u nog altijd deliciously wonderful!
euh... wij kenden elkaar dus al, als bloggers!
Een reactie posten